admin Wśród przyczyn kobiecej niepłodności wymienić można choćby nieprawidłowości w funkcjonowaniu lub budowie narządów rodnych czy zaburzenia hormonalne. Wskazanie konkretnego powodu jest podstawą do opracowania planu działań, dzięki którym zajście w ciążę i donoszenie jej do szczęśliwego finału staną się możliwe. Dlatego tak ważnym elementem skutecznego leczenia niepłodności jest właśnie diagnostyka. Na czym dokładnie polega?
Wywiad lekarski
Podstawą, podobnie jak w przypadku wielu innych dolegliwości, jest przeprowadzenie wyczerpującego wywiadu lekarskiego. Podczas niego paść mogą pytania m.in. o wiek kobiety, liczbę jej partnerów seksualnych, miesiączkowanie (kiedy nastąpiła pierwsza menstruacja, jak długo trwa cykl, czy krwawienia są bolesne itp.), ewentualne poprzednie ciąże, przebyte choroby i operacje, stosowane używki (alkohol, papierosy, narkotyki), a nawet nawyki żywieniowe. Często już na tym etapie okazuje się, że wdrożenie pewnych zmian w trybie życia znacząco może zwiększyć szanse na poczęcie.
Badania fizykalne
Do podstawowych procedur w ramach diagnostyki niepłodności u kobiet należą ponadto standardowe badanie na fotelu ginekologicznym, a także badanie USG. – „Mają one na celu dokonanie wstępnej oceny położenia, rozmiarów oraz ogólnego stanu macicy, jajników i jajowodów” – tłumaczy przedstawiciel specjalistycznych gabinetów lekarskich Pawlik w Poznaniu. Do tego dochodzi jeszcze analiza masy ciała i wykrycie ewentualnych objawów zaburzeń w pracy tarczycy lub nadmiaru hormonów męskich w organizmie (tzw. hiperandrogenizacja).
Badania laboratoryjne
Stężenie hormonów bada się też dokładnie w oparciu o materiał w postaci pobranej próbki krwi. Oprócz tych męskich w diagnostyce niepłodności u kobiet ważne są także:
- estradiol – badanie wykonuje się w okresie okołoowulacyjnym;
- progesteron – oceny jego poziomy należy dokonać na siedem dni przed spodziewanym krwawieniem miesięcznym;
- prolaktyna, hormon luteinizujący (LH) i folikulotropowy (FSH) – zwłaszcza w sytuacji braku miesiączek lub endometriozy, u kobiet w późnym wieku rozrodczym (ponad 35 lat), jak również po przebytych operacjach jajników.
Badania anatomii narządów rodnych
To, czy w okolicy tych ostatnich – a także jajowodów – nie pojawiły się zrosty i inne zmiany utrudniające zajście w ciążę, zaobserwować można z kolei w drodze badań takich jak histerosalpingografia (HSG) i uzupełniająca ją histeroskopia. Pierwsza wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie, druga natomiast technologię światłowodową, obie zaś służą ponadto do obrazowania kształtu i wielkości macicy, jak również wykrywania w jej obrębie ewentualnych zrostów, polipów, mięśniaków, przegrody czy wad wrodzonych. Gdy wyniki HSG i histeroskopii są nie prawidłowe, wykonać można jeszcze dodatkowo bardziej inwazyjną, bo przeprowadzaną z nacięciem powłok brzusznych laparoskopię, dzięki której zbadać można nie tylko stan przydatków, ale też możliwe zaburzenia w transporcie komórki jajowej.
Diagnostyka niepłodności – kiedy się na nią zgłosić
O niepłodności mówić możemy zasadniczo wtedy, gdy po roku regularnego (3-4 razy w tygodniu) współżycia bez stosowania jakiejkolwiek formy antykoncepcji nie dochodzi do poczęcia. Jest to wskazanie do podjęcia leczenia, do którego wstępem są opisane wyżej metody diagnostyczne. Co bardzo istotne, na badania powinna zgłosić się nie tylko kobieta, ale również jej partner – choć w jego przypadku siłą rzeczy przybiorą one nieco inną postać.
